Την απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου με την οποία αποδόθηκε πλήρης ευθύνη για τον τραυματισμό πεζής, σε οδηγό αυτοκινήτου το οποίο εκινείτο με την όπισθεν, επικύρωσε το Εφετείο.

 

Ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου προσέφυγε ο οδηγός του αυτοκινήτου επιδιώκοντας ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης. Το τροχαίο ατύχημα συνέβη τον Αύγουστο του 2010 στη Λάρνακα. Η παραπονούμενη, Αγγλίδα μόνιμη κάτοικος Κύπρου από το 1970, ήταν τότε 85 χρόνων.

 

Στο σημείο του ατυχήματος υπήρχαν σταθμευμένα οχήματα και η ηλικιωμένη περνούσε πίσω από αυτά, αφού το διαθέσιμο πεζοδρόμιο, της οδού όπου συνέβη το ατύχημα, κατά τον ουσιώδη χρόνο, ήταν κατειλημμένο από τραπεζάκια και στασίδια με ρούχα και παπούτσια. Από το κτύπημα, έπεσε στο έδαφος και το αυτοκίνητο συνέχισε περνώντας πάνω από το δεξί της πόδι, προκαλώντας της τραυματισμό και αιμορραγία.

 

Το Εφετείο δεν εντόπισε λάθος στα ευρήματα του πρωτόδικου δικαστηρίου. Ήταν δεδομένο ότι ο οδηγός δεν είδε καθόλου την τραυματισθείσα και, όπως σημειώνεται στην απόφαση του Εφετείου, «δεν την είδε διότι δεν ήλεγξε επαρκώς και/ή καθόλου τον δρόμο κινούμενος με όπισθεν. Η κίνηση του εφεσείοντα προς τα πίσω έγινε διότι είχε προχωρήσει μέχρι το τέλος του δρόμου και, λόγω προηγούμενης ύπαρξης άλλων σταθμευμένων οχημάτων, δεν μπορούσε να κάνει επαναστροφή και για αυτό έκρινε ότι έπρεπε να κινηθεί με όπισθεν. Το δεδομένο όμως παραμένει ότι δεν είδε είτε την εφεσείουσα και, όπως δήλωσε, δεν θυμόταν να είδε κάποιο άτομο στον δρόμο. Υπό το φως των αλώβητων ευρημάτων του πρωτόδικου δικαστηρίου είναι φανερό ότι ο εφεσείων είχε πλήρη ευθύνη έχοντας υπόψη τη διαχρονική και σαφή νομολογία ότι ένας οδηγός οφείλει να επιδεικνύει την ανάλογη επιμέλεια κινούμενος με το όχημά του, έχει δε καθήκον φροντίδας για τους υπόλοιπους που χρησιμοποιούν επίσης τον δρόμο, περιλαμβανομένων και πεζών».

 

Καταλήγοντας, το Εφετείο επικύρωσε την απόφαση και τις επιδικασθείσες αποζημιώσεις που ανέρχονταν, συνολικά, σε 6.700 ευρώ πλέον τόκους από το 2010 και δικηγορικά έξοδα, πρωτόδικα και κατ’ έφεση.